Göğüs hastalıkları uzmanı Karataş, 6 Şubat’taki 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki zelzelelerin akabinde takımıyla 400 yataklı Adıyaman Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde vazife aldı.
Günlerce yaralı depremzedeleri sıhhatine kavuşturmak için çabalayan Karataş, bu süreçte yaşadıklarını AA muhabirine anlattı.
Hastanenin kimi yerlerinin zelzeleden hasar gördüğünü ve orada vazife yapan sıhhat çalışanlarının da zelzeleden etkilendiğini vurgulayan Karataş, “Hastaneye Daimi enkazdan çıkarlan yaralı depremzedeler getiriliyordu. Acilde yeşil, Kırmızı ve sarı alanlar, ağır bakım ve diğer servisler süratle organize edildi. Ameliyathanedeki küçük tefek kimi hasarlar da Çabucak onarılarak ameliyatlar başlatıldı.” sözünü kullandı.
– “İçimizde önlüğüyle, terliğiyle gelen tabipler vardı”
Doç. Dr. Karataş, sıhhat çalışanlarının bu süreçte Aka bir dayanışma gösterdiğinin, hastaneye arka geriye takımların geldiğinin altını çizerek, “İçimizde valizini bile hazırlamaya fırsat bulamamış, önlüğüyle, stetoskopuyla, bonesiyle hatta ayakkabısı olmadan terliğiyle gelenler vardı. çok süratli intikal etmişlerdi. Hiçbir karmaşa olmadan, herkes neyi nasıl yapacağını bilerek misyon aldı. Genç tabip arkadaşlarımız, hemşirelerimiz ve bütün sıhhat çalışanları Fazla özverili bir biçimde çalıştı.” diye konuştu.
– “Bana değil onlara bakın diyen hastalar gördük”
Doç. Dr. Karataş, hastanede hem hastalar ve yakınlarının Aka bir metanetle devinim ettiğini belirterek, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Hastalar ve yakınları bizleri Fazla duygulandırdı. Enkazdan çıkarılan sedyede yatan yakını için ‘ben annemin başındayım, şuradakilerin kimsesi yok lütfen Evvel bize değil, onlara bakın’ diyen şahıslara Şahit olduk. Bu türlü diyen o kadar Fazla şahıs oldu ki. Daima kendileri yerine diğerlerini tercih ettiler. Bu inanılmaz bir dayanışmaydı. Adıyaman halkının metanetini, yardımseverliğini, merhametini bu biçimde gördüm.”
– “20 yıllık Uğraş hayatımda bu türlü bir şeyle karşılaşmadım”
Ailesi, yakınları yıkıntı altında olmasına rağmen hastaneye gelip vazife yapan, gözyaşı dökerek çalışan Adıyamanlı sıhhat çalışanlarının olduğunu vurgulayan Karataş, “Olağanüstü şeyler yaşadık. 20 yıllık Uğraş hayatımda farklı vilayetlerde 14 hastanede çalıştım, bu türlü bir şeyle karşılaşmadım. Milletimizdeki o dayanışma ruhuna Şahit olmak bizi Fazla duygulandırdı.” değerlendirmesinde bulundu.
Karataş, bu süreçte hastanede hiçbir tıbbi muhtaçlık eksikliği yaşanmadığını söyleyerek, “Polislerimiz bize birçok Defa hasta taşımada Yardımcı oldu. Diyanet mensubu hocalarımız hem manevi takviye hem hastaların taşınmasında dayanak sağladılar. Hastane çatısı altında kim varsa işin ucundan tuttu, hasta yakınları bile.” biçiminde konuştu.
– “Üç kız kardeşi unutamıyorum”
Doç. Dr. Karataş, bu süreçte unutamadığı birçok Hadise yaşadığını belirterek, şunları anlattı:
“Hastanede, yaşları 8, 10, 12 civarında üç kız kardeş vardı. Hastanenin içinde bir kapının ardına sığınmışlardı, orada küçük bir sedyede kız kardeşleri yatıyordu. Muhtemelen muayeneleri yapılmış, röntgen için bekliyorlardı. Kız çocuklarına ‘sizi daha inançlı bir yere alalım. Anneniz, babanız yok mu’ diye sordum. Bana ‘Annemiz-babamız yıkıntı altında hala, bizi buraya birileri getirdi. Burada beklemek istiyoruz’ dediler. Ben de ne gereksinimleri olursa bana söylemelerini istedim, gelip geçerken devamlı onlarla ilgilenmeye çalıştım. Çocukların o durumu, çaresizlikleri beni Fazla etkiledi. Kız kardeşler hastanede tedavisini gördü, akabinde çocuklarımızı ilgili toplumsal hizmet uzmanlarına teslim ettik, onlar ilgilendiler.”
Yorum Yok