Adıyaman’da enkazdan kardeşleriyle sağ çıkarılan depremzede çocuk, istekli olarak bölgede bulunan ve kendisini kurtaranlardan Prof. Dr. Sedat Gürkök’e “Amca seni sesinden tanıdım.” diyerek teşekkür etti.
Göğüs Cerrahisi Uzmanı Prof. Dr. Gürkök, Kahramanmaraş merkezli sarsıntılar sonrasında, istekli Tabip olarak gittiği Adıyaman’da yaşadıklarını AA muhabirine anlattı.
Daha Evvel askeri Tabip olarak misyon yaptığı mühlet içinde Muharebe cerrahı olarak çalışan, UMKE gönüllüsü Gürkök, zelzelenin gerçekleştiği 6 Şubat gecesi uyanık olduğundan sarsıntıyı derinden hissettiğini söyledi. Gürkök, Çabucak eşini ve çocuğunu uyandırarak güvenliklerini sağladığını, sarsıntının yerini ve şiddetini ise televizyondan öğrendiğini aktardı.
Eşine zelzele bölgesine gitmek için çalıştığı hastaneye bilgi vereceğini söylediğini lisana getiren Gürkök, “Sabah 08.00 üzere hastaneye geldim, yöneticilerle görüştüm. Daha evvelce Muharebe cerrahı olarak çalıştığımı ve birebir vakitte UMKE elemanı olduğumu, arama kurtarma eğitimi aldığımı belirterek, bölgeye istekli Tabip olarak gitmek istediğimi Anlatım ettim.” diye konuştu.
Bölgeye gittiklerinde bir kentin yok olduğuna Şahit olduklarını vurgulayan Gürkök, Gölbaşı’nın merkezden daha ağır durumda olduğunu söyledi. Gürkök, arama kurtarma eğitimi aldığı için birçok Kez enkaza girdiğini anlattı.
– “Enkaza girdiğimde çocukların seslerini net olarak duymaya başladım”
İlk girdikleri Fatih Mahallesi’ndeki bir enkazda saatlerce uğraşmalarına rağmen canlıya ulaşamadıklarını aktaran Gürkök, daha sonra Gölbaşı Devlet Hastanesi’ne gittiklerini belirtti. Gürkök, “Doktor arkadaşımız, birçok meslektaşımızın da hayatını kaybettiğini söyledi. Aka bir hüzün içindeydik. Hastane hizmet veremiyordu, Ankara’dan gelen UMKE grubunun hastane bahçesine kurduğu çadırlarda sıhhat hizmeti verilmeye çalışılıyordu. Yaralılara birinci müdahaleleri yapmaya başladık.” sözlerini kullandı.
Bir mühlet sonra tekrar merkeze indiklerinde etrafta birçok kişinin yardım istediğini lisana getiren Gürkök, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Fatih Mahallesi’nde bir enkazda çalışırken bir Öbür enkazın oradan canlı olduğuna dair yardım daveti geldi. Bulunduğumuz enkazda canlı olmadığı belirlenmişti ve biz de Çabucak öbür yapı enkazına yöneldik. Orada da AFAD grupları, jandarma ve birkaç Tane de Özel arama kurtarma grupları bulunuyordu. Altı katlı bir binanın enkazıydı. Anne, baba ve yakınları dışarıdaydı, içeride çocuklarının bulunduğunu söylüyorlardı. Üç çocuk, bir de amca çocukları bir aradalarmış. Ses geldiğini tez ediyorlardı. AFAD gruplarıyla sesin nereden geldiğini Denetim ettik. Mutfak kısmına ulaştık ve oradan bir desenli duvar gördük, bunu çocukların babasına gösterdiğimizde, buranın salonla oda ortasındaki duvar olduğu bilgisini verdi. Ben de enkaza girdiğimde çocukların seslerini net olarak duymaya başladım.”
– “Dört çocuğumuzu da sağ olarak enkazdan çıkardık”
Tüm gayretlerin akabinde çocukları açılan delikten gördüklerini belirten Gürkök, yaşadığı his dolu anları gözyaşları içinde şöyle anlattı:
“Bir başın girebileceği delik oluşturmuştuk ve ben Çabucak buradan başımı içeri soktum ve çocuklarla göz teması sağladık. Köşeye sıkışmışlardı, yaşları 5, 7, 16 ve 17 idi. Sorduğumuzda 17 yaşında olan amca çocukları başkaları de üç kardeşti. Bir muhtaçlıkları olup olmadığını sorduğumuzda susadıklarını söylediler. ‘Üşüyor musun?’ diye sorduk fakat üşümediklerini, orada bir battaniyeyi bulup üzerlerine koyduklarını söylediler.
17 yaşındaki kız çocuğu, hepsini kucağına almış, toplamıştı. Battaniyeyi indirmesini ve hepsinin bana bakmasını söyledim. Hepsi bana baktı, elini, kolunu kaldır, ağrı Mevcut mı üzere sorular sordum. Güzel olduklarını söylediler. O biçimde kalmalarını, onları alacağımızı söyledik. AFAD’a yaralıları alabileceğimizi ilettim. Dört çocuğumuzu da sağ olarak enkazdan çıkardık.”
– “Harp cerrahı olduğumdan enkaza gözümü kırpmadan girerim”
Prof. Dr. Gürkök, zelzelenin üçüncü günü yaşadığı bu anı hayatı boyunca unutamayacağının altını çizerek, çalışmalar sürerken çocukların ailesinin de dışarıda yıkıntı başında beklediğini söyledi.
Çocukların Çabucak hastaneye ambulansla getirildiğini ve sıhhat denetimlerinin yapıldığını belirten Gürkök, “UMKE grubunun kucağındayken çocuklardan erkek olan, annesini gördü ve apansızın annesine seslenerek, ‘Neredeydin anne?’ dedi. Harika anlardı bu kavuşma.” diyerek hislerini lisana getirdi.
Afet sonrası bir ailenin bütün fertleriyle tekrar bir ortaya gelmenin memnunluğunu yaşadığına Şahit olduklarını anlatan Gürkök, “Bu hissin hiçbir halde karşılığı yok, hele ki kurtarılanlar çocuk olduğunda. Çocuğun annesine haykırışlarını gördüğümüzde hepimiz koptuk.” diye konuştu.
Gürkök, daha sonra çocukların sıhhat durumunu Denetim etmek için hastaneye gittiğine işaret ederek, “Muayenelerini yapıyordum. Enkazdan çıkarttığımız kız çocuklarından birinin yanağını okşadım. Çocuk gözlerimin içine bakarak, ‘Amca seni sesinden tanıdım, teşekkür ederim.’ dedi. Zira, öylesine karanlıktı, fakat sesimizi duyabilmişti.” bilgisini verdi.
Bir kişiyi kurtarmanın, hayata bağlamanın Hipokrat yemininin bir kesimi olduğunu lisana getiren Gürkök, “Hekimler olarak, bir enkazda canlı ihbarı varsa Çabucak oraya gidiyoruz. Bir kişiyi canlı olarak kurtaralım da en azından müdahale ederek, onu hayatta tutabileceğimiz bir şey Mevcut mı diye onu yapmaya çalışıyoruz. Ben hem UMKE hem de Muharebe cerrahı olduğumdan enkaza gözümü kırpmadan girerim.” diye konuştu.
Yorum Yok