Cinayet, hırsızlık, uyuşturucu, dolandırıcılık ve daha bir Fazla isimli cürümden cezaevinde kalan bayanların kimileri geriye kalan sayılı günlerini bekliyor bir kısmı da daha önünde duran yılların bitmesini.
Bazen ise daha yeni cezaevine girmiş, duruşma gününü bekliyor.
Hepsinin yüzünde emsal acılar var.
Cezaevinde olmak, duvarların üzerindeki tellerin, üzerine kapanan demir parmaklıkların gerisinde olmak, bir avludan günün doğuş ve batışını izlemek tutuklu ve mahkumlar için kolay değil.
lakin cürüm varsa adil nizamda cezası da var. Pişmanlık için ne yazık ki Fazla geç.
Cezaevinin temiz yüzleriyle annelerinin işledikleri kabahatler nedeniyle demir parmaklıklar arkasında olan çocuklar.
6 yaşına kadar annelerinin yanında kalma hakkı olan çocuklar cezaevinin kendilerinin kaldığı koridorlarında gülerek koşturuyor.
Cezaevinin gerçeğini yok eden bu sesler, bir Lahza cezaevinin dışında hissettiriyor.
Çocukların cezaevinde olması Fazla Acı bir gerçek olsa da Sincan Bayan Kapalı Ceza ve İnfaz Kurumu’nda çocuklar için tahminen de gerçek hayatlarında yaşayamayacakları bir sistem yaratılmış.
Kreş, oyun alanları, anaokulu, oyuncaklar…
Onların cezaevinde, ortamın yarattığı gerçeklerden Irak yaşamaları ve büyümeleri için her şey yapılmış. Çocuklardan birçok cezaevine ilişkin tanımlamaları bilse de manalarını bilmiyor.
İnfaz Müdafaa memurlarını gördüklerinde abla diye sarılıyorlar. İnfaz Muhafaza memurları için de durum farklı değil, baht mahkumlarının suçsuz çocukları onlar.
Sabahları anne okuluna el sallayarak gönderiyorlar, her gördüklerinde onlara sınırsız şefkat ve sevgiyle sarılıyorlar.
TRT Haber grubunun sabah çocukların kreşe ve anaokuluna gitmesiyle 24 saati doldurduğu belge haberde çocukların ve mahkumların demir parmaklıkların arkasındaki ömürlerine ait Farklı detaylar da yer alıyor./p
Yorum Yok